ในที่สุดก็อ่าน ore no imouto นิยายเล่ม 12 จบเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
ด้วยเหตนี้ผมเลยอยากจะบอก อะไรที่หลายคนคงจะรู้สึก มัน คิโมจิวารุ้ย น้ำเน่า โอเวอร์ หรือทุเรศ นะครับ ถ้าท่านใดอ่านผมจะดีใจมากครับ =w=
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมชอบที่สุด บอกไม่ได้เหมือนกันว่าจะชอบไปอีกนานแค่ไหน แต่ผมตั้งใจที่จะไม่มีวันลืม เรื่องราวและความประทับใจ เหล่านี้ไปครับ
ซีรี่ย์นี้ แต่งโดยคุณฟูชิมิ ซึคาส่ะ อีลาสโดย คันซากิฮิโระ ทีมงานหลัก ทำจำพวกหนังสือคือ dengeki ฝ่ายดูแลอนิเมะเป็น aniplex ฝ่ายเกมเป็น Bandai namaco ถูก GSC,SEGA นำไปทำเน็นโดรอยฟิกเกอร์มากมาย
รวมเวลาทั้งหมดประมาณ 5 ปีได้ครับกับซีรี่ย์นี้
ผมรู้จักเรื่องนี้ครั้งแรกตอน มัธยม 5 ได้ ครับ เป็นช่วงที่ผมเริ่มมีความสนใจในภาษาญี่ปุ่นและทำแฟนซับอยู่ นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้เริ่มฟังเรื่องราวของเคียวสึเกะที่เล่าถึงน้องสาวและเพื่อนๆของเขา ทั้งเคียวสึเกะและผมเอง ต่างก็คงไม่คิดว่าเรื่องราวของเคียวสึเกะจะดำเนินมาจนถึงจุดนี้ได้ รวมถึงตัวผมเล่นกัน ที่ได้เริ่มต้นเรื่องราวใหม่ของตัวเองไปพร้อมๆกับเคียวสึเกะ
ระหว่างที่ผมเฝ้าดูเรื่องราวของ เคียวสึเกะ ผมก็เผชิญหน้ากับเรื่องราวของตัวเองไปพร้อมๆกัน ผมได้รับความกล้า แง่คิด และสิ่งต่างๆมากมายนับไม่ถ้วนจากเรื่องราวของเคียวสึเกะ ได้เห็นด้านต่างๆของเขา และได้เข้าใจเรื่องราวของตัวเองมากขึ้นด้วย เรื่องราวของเคียวสึเกะนั้น มีอิธิพลต่อเรื่องราวของตัวผมโดยตรง และส่งผลจนมาเป็นผมตัว ทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีเรื่องร้าย เรื่องบ้าๆบอๆ เรื่องจริงจัง เรื่องตลก ผมก็อยากจะกล่าวขอบคุณเขา และอยากจะบอกว่าผมดีใจและรู้สึกเป็นเกรียรติอย่างสูงสุดที่ได้เฝ้าดู เรื่องราวของเขา
ผมได้ หัวเราะ ได้ เศร้า ได้เสียใจ ได้ ประทับใจ ไปพร้อมๆกับเรื่องราวของเคียวสึเกะ เคียวสึเกะได้เริ่มเส้นทางเดินสายใหม่ ของเขาครั้งแรกตอนที่เจอแผ่น เกม อิโมโต่ะ โค่ย ชิโย 18+ ของคิริโนะที่หน้าบ้าน ผมเองก็ได้เริ่มเส้นทางสายใหม่ตอนไปเจอเรื่องราวบ้าๆ ของคุณในคิโนะ นั่นแหละครับ 55+
"เอาล่ะตรูจะขอบ้าการ์ตูนให้ถึงที่สุด อ่านสื่อให้ออกให้หมด หาโอกาสซักปีสองปี ไปอยู่ญี่ปุ่นเพื่อการ์ตูน เรียนและทำงานให้เก่งอย่างที่อยากเป็น ได้อย่างที่อยากได้ จะการ์ตูน จะงานที่อยากทำ จะเอาให้ได้มันทั้งสองอย่าง "
เพราะคุณแท้ๆเลย ผมเลยได้เริ่มตั้งใจจะเรียนภาษาญี่ปุ่น ไม่ใช่เพียงเพื่อใคร ไม่ใช่เพราะพ่อแม่หรือเพื่อนมากดดันว่าต้องเก่งนู่นเก่งนี่เหมือนเขา ผมพยายามเพื่อตัวผมเอง เพราะไอ้ฉาก ที่เคียวสึเกะบอกคิริโนะว่าที่เขาช่วยก็เพื่อตัวเขาเอง เขาทำเพราะเขาอยากที่จะทำ ผมเลยหน้าด้านขึ้นและทำอย่างที่ตัวเองอยากทำ ไม่ใช่เพื่อ คนรอบข้างที่คอยมอง หรือพ่อแม่อีกต่อไป เพื่อตัวผมเองเท่านั้น
ผมตัดสินใจที่จะเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมากขึ้น ผมเริ่มที่จะสร้างเป้าหมายเเพื่อตัวเอง เรียนวิชาที่ไม่อยากเรียนเพื่อให้ถึงเป้าหมาย เพื่อตัวเอง ผมเลือกที่จะรักตัวเองและหาสิ่งใหม่ๆมาเติมเต็มเพื่อสร้างคุณค่าให้ตัวผมเอง ชีวิตของผมค่อยๆเปลี่ยนไปนับตั้งแต่อ่านหนัลสือเล่มนี้(มาคิดๆเหมือนโดนล้างสมองเลยวุ้ย) ผมเริ่มที่จะลดความหยิ่งของตัวเองลงไป เริ่มมองความจริงว่าตัวเองมันโง่และว่างเปล่าแค่ไหน ยอมรับในความห่วยแตกของตัวเองเพื่อ ตั้งต้นใหม่และ เรียนรู้ถมสิ่งใหม่ๆเข้าไป เริ่มบ้าภาษาญี่ปุ่น ไม่ละเลยที่จะเรียนอังกฤษและวิชาที่ต้องเรียน และหาสิ่งใหม่ๆที่ตนชอบมันจริงๆ
จะดีหรือไม่ดี ผมก็ไม่รู้เพราะ ชีวิตมันไม่เหมือน เอโรเกะแต่เหมือนเอโรเกะ โหลดไม่ได้ แต่ก็ต้องเลือกตัวเลือก เพื่อดำเนินรูทต่อไป เพื่อเข้าสู่อีเวนท์ต่อๆไป มันต้องมีเสียใจภายหลังบ้างแหละ แต่เอาเถอะผมโอเคกับตัวผมในปัจจุบันอยู่ และจะพยายามต่อไปเพื่อให้ตัวเองเป็นตัวเองที่ สามารถภูมิใจและพอใจกับตัวเองได้ :3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น